من طرف Saint_T 12/26/2010, 11:26 amتو زندگی لحظه هایی هستند که بیشتر از زمان اتفاق افتادنشون خط اثر دارن ، مثله وقتی که به خورشید نگاه می کنی و بعدش تا مدتی به هر جا که نگاه می کنی یه دایره ی زرد و فسفری هم همون جا هست .
یکی از همین لحظه ها وقتی بود که صورت و بینیمو چسبونده بودم به صفحه پشتیه یه گیتار و بهش زل زدم و
به خودم گفتم که اگه من باور کنم که تصویری که انعکاس محیط پشت سرمه ، تصویر جلوی روم باشه چه اتفاقی می افته ؟
مسلما هیچی ، جز اینکه یه 180 درجه با دنیای بیرون فاصله دارم
و ااگه خواستم چیزی رو از جلوی راهم کنار بزنم باید به پشت سرم رجوع کنم .
ولی این تمام ماجرا نیست ، دو قسمته .
من باور کردم که تصویری که می بینم تصویر رو به رومه .
من باور کردم و من یه چیزی رو باور کردم .
همین لحظه بود که به ذهنم رسید چی میشه که یه کم دنیامو تکان بدم و شروع کردم به تکان دادن گیتاری که صورتمو بهش چسبونده بودم ...
صدای مادر کارم رو قطع کرد و بعد از اینکه دنیامو گذاشتم یه گوشه بلند شدم که به سمتش برم که اتفاق افتاد .
با سر محکم به دیوار خوردم ...
نتونستم روی پاهام بایستم و محکم خوردم زمین .
من ثابت ، زوایه نگاهم ثابت ، دیوار ثابت ، دنیا ثابت ، مایع گوش میانی ثابت و تعادلی که بین این همه چیز های ثابت به خاطر حرکت گیتار یا بهتره بگم به خاطر باور به اینکه تصویری که دیدم واقعیته از بین رفته بود !
یعنی فقط باور اینکه دنیای من در حال تکان خوردنه باعث شد واقعا تعادل من در دنیای واقعی از بین بره !
تبدیل رشته ای از افکار به درد برخورد سر به دیوار !
و یه لامپ که یه دفعه روشن شد ...
برای از بین بردن دنیای خودت لازم نیست که دنیاتو کثیف و زشت کنی ، کافیه که بخوای هر چیزی رو کثیف و زشت ببینی ، فقط باور کنی که زشته .
و این ایده تو رو سریعا به مرز نابودی می رسونه .
این باور به سادگی تعادلتو در دنیای واقعیت به هم می زنه .
یکی از همین لحظه ها وقتی بود که صورت و بینیمو چسبونده بودم به صفحه پشتیه یه گیتار و بهش زل زدم و
به خودم گفتم که اگه من باور کنم که تصویری که انعکاس محیط پشت سرمه ، تصویر جلوی روم باشه چه اتفاقی می افته ؟
مسلما هیچی ، جز اینکه یه 180 درجه با دنیای بیرون فاصله دارم
و ااگه خواستم چیزی رو از جلوی راهم کنار بزنم باید به پشت سرم رجوع کنم .
ولی این تمام ماجرا نیست ، دو قسمته .
من باور کردم که تصویری که می بینم تصویر رو به رومه .
من باور کردم و من یه چیزی رو باور کردم .
همین لحظه بود که به ذهنم رسید چی میشه که یه کم دنیامو تکان بدم و شروع کردم به تکان دادن گیتاری که صورتمو بهش چسبونده بودم ...
صدای مادر کارم رو قطع کرد و بعد از اینکه دنیامو گذاشتم یه گوشه بلند شدم که به سمتش برم که اتفاق افتاد .
با سر محکم به دیوار خوردم ...
نتونستم روی پاهام بایستم و محکم خوردم زمین .
من ثابت ، زوایه نگاهم ثابت ، دیوار ثابت ، دنیا ثابت ، مایع گوش میانی ثابت و تعادلی که بین این همه چیز های ثابت به خاطر حرکت گیتار یا بهتره بگم به خاطر باور به اینکه تصویری که دیدم واقعیته از بین رفته بود !
یعنی فقط باور اینکه دنیای من در حال تکان خوردنه باعث شد واقعا تعادل من در دنیای واقعی از بین بره !
تبدیل رشته ای از افکار به درد برخورد سر به دیوار !
و یه لامپ که یه دفعه روشن شد ...
برای از بین بردن دنیای خودت لازم نیست که دنیاتو کثیف و زشت کنی ، کافیه که بخوای هر چیزی رو کثیف و زشت ببینی ، فقط باور کنی که زشته .
و این ایده تو رو سریعا به مرز نابودی می رسونه .
این باور به سادگی تعادلتو در دنیای واقعیت به هم می زنه .
» and the oscar goes to ..
» روز نوشت هاي يک تاتري دانشجووو
» ادامه...!!!
» آبِِی
» 5 راه براي اينکه بخنديد وقتي دنيا ميخواد که گريه کنيد!
» کمی لبخند !
» لطفا بدون داد زدن وارد شوید!!!!!!!!
» تخته آبي (14)
» رنگ هاي رفته دنيا
» باد به صحرا زده از بوی تو دیوانه است
» عجیب ترین ها در دنیا
» اقدامات آمريکا مخوف... آب بازي(پاشي)...
» عجيب ترين جانوران زمين
» آيا ميدانيد و دانستني هاي جالب
» پيام هاي مهرباني ( تولدت م ب ا ر ک .. )
» در مورد رژيم گياهخواري چه مي دانيد ؟
» مشاعره
» چرا حال من بد است؟؟؟؟
» مطالبي خواندني از عجيب و غريب ترين مردان دنيا